ratunku (#142)

już nic mnie nie uratuje

próżno wołam o pomoc

uczucia układam w trumnie

obietnicę wymieniam na nową

już nic mnie nie uratuje

blednę w twej pamięci

nigdy nic do mnie nie czułeś

tak wypada to streścić

już nic mnie nie uratuje

sypiam z niezrozumieniem

beze mnie kroczysz dumnie

a ja się staję własnym cieniem

Kreatywny Human